Na de derde dosering gaat het een stuk beter

Ondanks de titel moet ik maar meteen erbij zeggen dat over de effectiviteit van de kuur nu nog niets gezegd kan worden, daarvoor moeten we nog een paar weken wachten. Wat wel gezegd kan worden is, dat de toediening van de dosering medicijn steeds soepeler verloopt. In eerste instantie kreeg ik een soort afweer reactie, zeer vergelijkbaar met hooikoorts. Die wordt onderdrukt met antihistamine, daar wordt ik hooguit even wat slaperig van, en als de reacties terugkomen bij een dosisverhoging , wordt de bij voorbaat toegediende dosis dexamethason aangedikt met een dosis prednisolon. Vooral de prednisolon werkt nogal ontregelend op mijn bloedsuikers en mijn gemoed. Word ik van de Dexamethason al drukker, met de prednisolon erbij ben ik helemaal Adhd. Maar gelukkig heb ik bij de laatste keer afgelopen woensdag de gehele dosis zonder verdere optredende hooikoorts, en dus zonder extra prednisolon kunnen doorstaan.
Na afloop van de toediening vna het medicijn moet ik nog 2 dagen 5 mg. Dexamethason slikken, die dosering valt mee maar ik blijf er druk van en slaap slecht. Tegenwoordig neem ik maar een flinke dosis slaapmiddel en dan valt het met de nachtrust nog wel mee. Al mijn fraaie gedachtenspinsels over politiek, Europa, de toestand van de wereld, filosofie, de tuin of de verbeteringen die ik zou kunnen aanbrengen aan al wat nog meer in verweggistan ten spijt kan ik dan nog wel een beetje slapen. En ach, het is maar drie dagen, dan is dat ook weer voorbij. En in huis is genoeg te doen om de energie kwijt te raken.

Marcella mag na afloop van de kuur in Utrecht een dag op mij passen, dat moet om alle risico's af te dekken, en ze heeft er soms de handen vol aan om mijn vooral mentale energie te ondergaan. Energie die dus vooral een gevolg is van doping, laat ik dat maar vooral meteen bekennen. Live strong heet dat toch?
Een andere, giving up is never an option. Ook mooi, laten we zeggen die kun  je ook mooi op 2 manieren uitleggen, en ik begrijp wel wat ermee bedoeld wordt, mar laten we ff filosofisch doen, er is in dit leven geen optie. Wat natuurlijk noot wil zeggen dat je voortijdig moet overgeven. Maar dit maar weer terzijde, dit is de doping weer. Terug naar de kuur, ik heb wel even pech gehad, bij de eerste behandeling in het ziekenhuis heb ik in het ziekenhuis, het heet niet voor niets zo, een vervelend virus opgelopen dat juist op de ademhaling inwerkte. Daardoor, in combinatie met verkoudheid, verhoogde vatbaarheid door mijn algemene conditie, en de behandeling met dexamethason en prednisolon, ben ik afgelopen weken weer behoorlijk ziek geweest, en meer dan een beetje erg verkouden. Door het virus waren mijn longen behoorlijk verstopt en had ik het knap benauwd. Even getwijfeld of er toch geen sprake was van ongewenste bijverschijnselen van de Daratumumab, maar de artsen hebben me daarin gerust kunnen stellen. Het is nog niet over maar het gaat al een stuk beter, althans, in zoverre de doping me niet voor de gek houdt. Dat merk ik altijd nadat ik gestopt ben met de Dexamethason. Dat is in het weekend, als mijn lichaam de uitputting van zijn reserves voor zich laat spreken.  

En natuurlijk, ondertussen zoek ook ik de sporen van de naderende lente. Ze zijn er wel, het is allemaal een kwestie van geduld. En ondanks de kou is het eigenlijk ook wel eens mooi weer. Vorig jaar schreef ik over een magnolia die nauwelijks bloeide. Dit jaar zit de boom boordevol knop.

En er zijn de praktische zaken als de belasting aangifte, reiskosten, verzekeringen, de aanschaf van een andere auto. Mijn vorige auto kon zo onderhand total loss worden verklaard, en kwam niet meer door de keuring. Zo gemakkelijk als je dan eigenlijk weer een nieuwe auto kunt aanschaffen en je oude auto afdanken!

De auto is natuurlijk maar een tijdelijke huls, lijf en mijn leden, ondanks alle technische gesleutel zijn niet zo inwisselbaar, welke kronkels er daarover ook worden bedacht, en gelukkig maar wil ik maar zeggen.