Begin Daratumumab behandeling

Vanavond ga ik naar Utrecht, morgen begin ik met mijn deelname aan de studie naar de bruikbaarheid van Daratumumab. Spannend, maar er zijn tot nu toe vooral heel positieve resultaten over te melden als ik het allemaal goed begrijp. Ik heb voor een beetje informatie over de studie een aparte pagina opgenomen, zie de tabbladen of volg deze link.

Ondertussen zijn Marcella en ik vorige week nog een midweek naar Parijs geweest, waar we erg van hebben genoten. Hierdoor moest de studie even wachten, en ondertussen kon de ziekte langzaam weer terrein winnen, mar het heeft ons beide goed gedaan. Als de Daratumumab zijn werk goed doet, dan heeft hij heel wat tumorcellen op te ruimen is mijn gevoel op dit moment.

We hebben in Parijs vooral rondgerend door musea en metrogangen, op weg naar het volgende culturele hoogtepunt, of naar het hotel of een restaurant om uit te hijgen en of bij te tanken. Met dank aan de Dexamethason die extra energie geeft en de tumorcellen tijdelijk mocht onderdrukken. Maar ook nog even mogen genieten van een eerste voorjaarszonnetje in het park achter het Louvre.

We hebben vooral genoten van de impressionistische schilderijen en van het museum voor Aziatische kunst, musee Guimet. Er is daar een verrassende verzameling van archeologische vondsten uit het gebied van Afghanistan/Pakistan dat nu door drones wordt omgeploegd, waar een eeuw geleden heel bijzondere vondsten zijn gedaan, van een beschaving 2000 jaar geleden het Kushan rijk. Een beschaving die in contact stond zowel met de Romeinse, de Chinese, de Perzische als de Indische beschavingen van die tijd. Er is nu weinig van over, terwijl dat rijk toen een enorme invloed heeft uitgeoefend op de ideeënwereld en  het verloop van de geschiedenis voor die overige rijken. De sporen zijn nog wel zichtbaar, maar de bron is verdwenen in de eb en vloed van de beschavingen. Eventjes is dat gebied een gravitatiecentrum van de wereld geweest, waarvan de invloed uit is gegaan over het gehele Euraziatisch continent, denk aan de zijderoute. Zou het kunnen dat ooit onze technologie, die ons steeds onafhankelijker maakt van onze geografie, weer zo een continentaal centrum gaat bevoordelen boven de maritieme periferie die nu overal de overhand heeft?

Het is maar een terzijde.

Groet,
Laurens en Marcella