Ik ben helemaal niet echt een gedichtenlezer, maar Walt Whitman heeft mijn hart gestolen.
In het Amerikaans is Leaves of Grass op internet te vinden in bijvoorbeeld project Gutenberg. Leaves of Grass is ook in het Nederlands vertaald.
Dit is mijn favoriet (met vertaling van Anneke Brassinga):
A child said What is the grass? fetching it to me with full hands;
How could I answer the child? I do not know what it is any more than he.
I guess it must be the flag of my disposition, out of hopeful green
stuff woven.
Or I guess it is the handkerchief of the Lord,
A scented gift and remembrancer designedly dropt,
Bearing the owner's name someway in the corners, that we may see
and remark, and say Whose?
Or I guess the grass is itself a child, the produced babe of the vegetation.
Or I guess it is a uniform hieroglyphic,
And it means, Sprouting alike in broad zones and narrow zones,
Growing among black folks as among white,
Kanuck, Tuckahoe, Congressman, Cuff, I give them the same, I
receive them the same.
And now it seems to me the beautiful uncut hair of graves.
Tenderly will I use you curling grass,
It may be you transpire from the breasts of young men,
It may be if I had known them I would have loved them,
It may be you are from old people, or from offspring taken soon out
of their mothers' laps,
And here you are the mothers' laps.
This grass is very dark to be from the white heads of old mothers,
Darker than the colorless beards of old men,
Dark to come from under the faint red roofs of mouths.
O I perceive after all so many uttering tongues,
And I perceive they do not come from the roofs of mouths for nothing.
I wish I could translate the hints about the dead young men and women,
And the hints about old men and mothers, and the offspring taken
soon out of their laps.
What do you think has become of the young and old men?
And what do you think has become of the women and children?
They are alive and well somewhere,
The smallest sprout shows there is really no death,
And if ever there was it led forward life, and does not wait at the
end to arrest it,
And ceas'd the moment life appear'd.
All goes onward and outward, nothing collapses,
And to die is different from what any one supposed, and luckier.
Anneke Brassinga vertaalt:
Wat is gras? vroeg een kind en bracht het me, bij handenvol;
Hoe kon ik het kind antwoorden? ... Ik weet net zo min als hij, wat het is.
Het zou de vlag van mijn inborst kunnen zijn, geweven uit hoopvol groen materiaal.
Of het zou de zakdoek van de Heer kunnen zijn,
Een welriekend geschenk, een aandenken dat Hij opzettelijk heeft laten vallen,
Met ergens in de hoeken de naam van de eigenaar, opdat wij iets zien en bespeuren, opdat wij vragen,
van Wie is dit?
Of het gras zou zelf een kind kunnen zijn ... de pasgeboren baby van de plantenwereld.
Of het zou een eenvormige hiëroglief kunnen zijn
Die betekent: Ontspruitend overal, op wijde terreinen, en krappe stroken,
Groeiend overal, zowel bij zwarten als bij blanken;
Canukker, Tabakker, Afgevaardigde of Ouwe Vrek, ik geef ze hetzelfde, ik ontvang ze
hetzelfde.
En zo lijkt het me nu de mooie, nooit geknipte haardos op een graf.
Zacht zal ik voor je zijn, golvend gras,
Misschien kom je naar het licht vanuit de borstkas van jonge mannen,
Misschien zou ik, als ik hen gekend had, veel van hen hebben gehouden;
Misschien kom je voort uit grijsaards en uit vrouwen, en uit nakomelingen die vlug
uit de moederschoot werden weggenomen,
Dan ben jij nu de moederschoot.
Dit gras is zo donker, hoe kan het groeien uit het witte haar van oude moeders,
Donkerder is het dan de kleurloze baard van oude mannen,
Hoe kan het, zo donker, vanonder het fletsrode gehemelte van monden komen.
O en toch, hoe langer ik kijk, hoe meer sprekende tongen ik zie!
En ik zie dat ze niet voor niets vanonder het gehemelte van monden komen.
Kon ik ze maar vertalen, de halve woorden over de dode jonge mannen en vrouwen,
En de halve woorden over oude mannen, en moeders, en de nakomelingen die vlug aan hun
schoot zijn ontnomen.
Wat is er geworden, denk je, van de jonge en oude mannen?
En wat is er geworden, denk je, van de vrouwen en kinderen?
Ze zijn ergens, springlevend;
Het kleinste sprietje laat al zien dat de dood er niet werkelijk is;
En als die er ooit was, leidde hij leven naar het daglicht, en nam het niet in hechtenis tot slot;
Dan stierf de dood zodra het leven verscheen.
En alles gaat voorwaarts en buitenwaarts ... er is niets dat instort,
En sterven is anders dan wat wie dan ook zich heeft voorgesteld, het brengt meer geluk.
