Afgelopen woensdag erg goed gemutst over de verwijdering van de schroeven. In mijn overmoed donderdag nog naar mijn werk geweest. Maar donderdagavond voelde ik me al behoorlijk beroerd. Vrijdag heb ik nog doorgelopen met zwaardere pijnstillers, Tramadol, maar daar werd het dus niet beter van, vrijdagavond koorts en overgeven. Nu wil ik geen herhaling van de toestand in februari (van-het-een-komt-het-ander) waarbij ik maar door bleef modderen en uiteindelijk in het ziekenhuis belande. Dus zaterdag met het oncologisch centrum gebeld en naar Antibiotica gevraagd. Mocht ik toch nog bij de spoedeisende hulp komen voor een onderzoek, 4 en een half uur later werd ik daar weer vrijgelaten, met antibiotica. Voor varkens en kippen geen probleem, maar bij mensen doen we daar in Nederland terecht heel moeilijk over. Zaterdagavond op het journaal gehoord hoeveel er wel bezuinigd kan worden op die spoedeisende hulp. Nadat ik 2 uur op een brancard had gelegen, dat moest, heb ik maar eens gebeld of er misschien vast bloed afgenomen kon worden, tenslotte kwam ik daarvoor. het onderscheid tussen spoed en noodzaak is blijkbaar te duur, net als een voldoende bezetting.
Nouja, nu maar niet verder mopperen. In eerste instantie werd er niet veel in mijn bloed gevo nden, maar uiteindelijk bleek de CRP waarde toch wel dusdanig hoog dat ergens sprake van een ontsteking moest zijn. En toen moest er eerst weer een chirurg komen kijken of ik misschien geopereerd zou moeten worden, of dat ik opgenomen moest worden voor antibiotica aan het infuus. Gelukkig mocht ik dus weer naar huis, met antibiotica. Dinsdag moet ik ter controle weer terugkomen. Gelukkig gaat het me al een stukje beter als vrijdag en zaterdag, maar ik voel me nog steeds goed brak. Het blijft nog even spannend maar ik zal alles op alles zetten om deze geschiedenis voor volgende week achter de rug te hebben. Over een week wuillen we immers naar Istanbul vliegen.
Ondertussen is het prachtig weer, we hadden naar de achterhoek zullen gaan naar mijn schoonmoeder en naar mijn ouders, maar dat gaat zo natuurlijk niet door. Ik lig veel op bed of op de bank, die zon is me te veel, Marcella, Joeri en Ilse zijn vandaag toch nog maar erop uit gegaan. Ilse wilde heel graag naar de tentoonstelling schoonheid-in-de-wetenschap, en met dit weer rondkijken in de havenstad Rotterdam is natuurlijk ook mooi en indrukwekkend. Joeri gaat dan door naar Nijmegen. Met de trein met een Lentetour aanbieding, het is een heel eind, maar het is natuurlijk wel weer even heel wat anders dan Friesland (ook mooi).
Nou, zo gaat dat hier dus, niet allemaal even vrolijk, maar hopelijk deze week wel weer goed op de been.
Groet,
Laurens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten