Van het een komt het ander

Het begon met een injectie in de rechterarm tegen ontsteking. Zo zou de arm wat soepeler worden.
Daarna heb ik een fietstochtje gemaakt. Dat fiets tochtje begon goed, maar eindigde in een bloederige valpartij.
Een snelle inhaal manoeuvre bij een wat oudere dame die ook wel erg langzaam fietste. Ik wou misschien iets te veel op agent 007 lijken. Je moet toch ergens beginnen.
Ik was toch al op weg naar het ziekenhuis, dus een bezoek aan de spoedeisende hulp kon er ook nog wel bij. Niet dat er hele ernstige schade was, maar ik was plat op mijn neus gevallen en het bloedde toch behoorlijk.
En daarnaast is een neus schotje een beetje scheef gaan staan, waardoor ik door een neusgat niet meer kan ademen. Maar nog erger was dat Marcella mij op een panda beer vond lijken.
Had ik nog een beetje waardigheid, dan was die nu totaal verdwenen.

Maar snotteren doe ik toch al graag, dus dat is van later zorg.
Er zijn nu ook wat ernstiger dingen bij gekomen.
Ik had eerst het idee dat ik na de val last had van griep, daar kwam later ook nog koorts en pijn in mijn rechter arm/schouder bij.
Toen ben ik toch op mijn achterhoofd gaan krabben bij en vroeg me af of dit wel een onschuldig griepvirus was.
 
Ik, als moderne blogger, ben op internet gaan zoeken naar mogelijke verklaringen.
Daar vond ik dat als mogelijke complicatie van de injectie, waar het allemaal mee begon, er een ontsteking kon ontstaan. Bij het ziekenhuis, waar ik de laatste tijd kind aan huis ben, is met een bloedonderzoek gecontroleerd of er sprake was van een infectie.

Die was er. Eerst werd alleen wel gedacht dat het gewricht geïnfecteerd was.
Ik kreeg direct een antibioticum voorgeschreven. Hier kwamen later ook nog een pijnstiller en een slaapmiddel bij, want het deed verrekte pijn. De pijnstillers hielpen wel om de pijn wat te verzachten (wat een verassing, maar wel een aangename:).

Vandaag zijn we terug gegaan voor controle, altijd belangrijk. Het was dus een  een acute versie van een ontstoken slijmbeurs, dit bleek uit een echo. Er was al eerder gedreigd, maar opname leek nu toch het beste. zo kon er via een infuus een sterker antibioticum direct in de bloedbaan worden gepompt. Ik heb de ziekenhuiskamer voor vijf dagen gereserveerd, bed, breakfeast, lunch and dinner, om precies te zijn.

Chirurgen houden natuurlijk altijd erg van opereren, wat moeten ze anders, en willen misschien de pen weer uit mijn arm halen. Fanatieke jongens. Maar niets is zeker.
Al met al een onrustige tijd, en dus ook niet de aangenaamste, vandaag dus opgenomen.
En morgen is het by the way nationale kanker dag, dus mocht je ff lekker willen kankeren:

Groetjes en tot blogs