Woensdag 20 april gaan de schroeven eruit

Eindelijk is het dan zover, de schroeven in de arm gaan eruit.

Ik heb nog steeds last van mijn schouder als ik hem gebruik of als ik erop lig. We hopen dat door de schroeven te verwijderen dit minder wordt. Die schroeven hielden de pen vast, maar die pen zit nu voldoende vastgegroeid. Om de hele pen eruit te halen is een risico, misschien is het bot toch nog zwak in het oude breukgebied, en een nieuwe breuk brengt je dan terug bij af, maar die schroeven kunnen er in ieder geval wel uit. Waarschijnlijk zitten juist die schroeven nu in de weg bij het gebruik van mijn arm, doordat de kop van de schroef vast komt te zitten tussen de schouderkop en de dak schouder.

Woensdag gaat het dus gebeuren, voor de chirurg een klein klusje, dus ik mag om 11:30 komen en einde van de dag weer naar huis, met een plaatselijke verdoving.

Verder gaat alles eigenlijk heel goed. De verkeerde eiwitten zijn nauwelijks meer vindbaar in mijn bloed, dus de kankercellen worden goed onderdrukt. Waarschijnlijk door het medicijn is mijn conditie niet altijd optimaal, maar op zich kan ik aardig wat. Ik werk nu 3 ochtenden per week en ga 2 keer per week naar de fitness. Ik ben wel snel verkouden, moe enzovoorts, en heb ook wel wat last van de neuropathie in de voeten maar het is allemaal goed te doen. Ik heb nu wat gesprekken met een psychiater die ook veel weet over de klachten na en bij kankerbehandeling. Die gesprekken gaan vooral over hoe om te gaan met de grenzen in je kunnen, wanneer te accepteren, wanneer te proberen de grenzen te verleggen en wanneer daarmee te stoppen en weer te berusten. Akela wij doen ons best. Afgelopen weekeinde met mijn broers nog 30 kilometer gelopen in Brabant, dus grenzen verleggen wel degelijk.

Over 2 weken bijna, 2 mei, gaan we met zijn allen, Marcella, Joeri, Ilse en ik op vakantie, 5 dagen Istanbul. Er zijn vele woorden die naar deze stad leiden, en wij hebben er veel zin in. Voor mij een beetje setimental journey, want ik ben er een paar keer eerder geweest, en ook een weekje platzak, dus ik heb er wel wat herinneringen liggen. Van ondertussen 30 jaar geleden, en de zaak is er flink veranderd. In ieder geval van 5 miljoen naar 15 miljoen inwoners, en qua welvaart misschien wel in eenzelfde verhouding gestegen.
We hebben het over de bakermat van onze "Joods Christelijke" beschaving, maar dit terzijde.

Ondertussen is Ilse jarig geweest en vieren we dat komend weekeinde met de oma's.
Het leven gaat verder.


Groeten,
Laurens