Vanmorgen, maandag 24 oktober, uitslag gehad van het pet scan onderzoek. Deze scan laat zien dat er inderdaad zowel in de linker- als in de rechterheup tumoractiviteit zit. Daarnaast nog een plek in een van mijn ribben. Wat er nu gaat gebeuren is dat ik er naast de revlimid een medicijn bij krijg, Bortezomib.
Voorlopig ga ik elke 2 weken een injectie krijgen met dit medicijn. Ik heb dit medicijn eerder gehad, in 2008 en toen reageerde ik er goed op, de kankercellen werden er snel mee teruggedrongen. Nadeel is de bijwerkingen, waar ik wel last van kreeg is neuropathie, onvoorspelbare tintelingen, kramp en pijn prikkels in de vingers en voeten. Maar zien hoe dat nu gaat.
Wat betreft de eiwitmetingen is het wel iets duidelijker geworden. Het specifiek eiwit dat eerst gemeten werd, geeft nog steeds weinig verhoging, maar een andere meting, van een verzameling van allerlei verschillende goede en slechte eiwitten in het bloed, dat geeft wel een verhoging. En weer een andere waarde, die van stukjes eiwit, onder andere "Bence-Jones" eiwit, dat geeft ook een duidelijke verhoging. Dus nu ik begin met Bortezomib gaat het meten van het resultaat van deze behandeling ook plaatsvinden op deze waarden. Die Bence Jones eiwit stukjes konden vroeger alleen in de urine worden gemeten, maar dat kan tegenwoordig ook in het bloed worden gemeten. Als het goed is, beginnen we deze week met de Bortezomib.
Ik was er samen met Marcella, gelukkig. We hebben ook gesproken over hoe het verder kan gaan, maar daar is eigenlijk niet veel over te zeggen. De ziekte is nu 2 keer teruggekomen na de zwaarst mogelijke behandeling, dus die gaat niet meer weg. De kans dat Bortezomib helpt is groot, maar voor hoe lang, dat is en blijft voorlopig onbekend. We moeten ons er toch op instellen dat ik niet meer beter kan worden. Daarmee is nog niets gezegd, en zeker nu is de situatie nog niet acuut, maar over mijn pensioenleeftijd hoef ik me niet druk te maken. Het verandert wel wat voor mij, en natuurlijk niet alleen voor mij, maar vooral ook voor Marcella, Joeri, Ilse.
Ondertussen is het wel het mooiste herfstweer van de wereld. Ik heb geen tijd om verloren te laten gaan, en dat geeft vrijheid. Natuurlijk hebben we allemaal die vrijheid al, maar in het gewone dagelijkse leven heb ik me altijd met meer of minder plezier door van alles en nog wat af laten leiden. Nu zeg ik, geniet vooral ook van die vrijheid.
Groet,
Laurens en Marcella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten