Eerder naar Utrecht

Sinds 15 januari heb ik nu Endoxan 50 mg erbij in mijn medicatie. Maar in de afgelopen periode merkte ik nog geen verbetering. Telkens weer kreeg ik op nieuwe en andere plekken pijn. Die soms weer verdween maar me soms ook veellast bezorgde bij verkeerde bewegingen of door erop te liggen. De Amitriptyline die ik sinds kort slik voor de neuropathie blijkt niet goed samen te gaan met het slikken van morfine als pijnstiller als je niet weet hoe je moet liggen vanwege de pijnplekken (meestal is de lijn ook met paracetamol wel draaglijk, maar die nacht had ik zowel op mijn linker als rechterzij pijn, en dan weet ik het ook niet meer. Maar de combinatie Amitriptiline en morfine was het ook niet, erg duf en humeurig werd ik ervan).
Afijn, afgelopen maandag heb ik een mail gestuurd naar mijn behandelend specialist en de arts leek het een goed idee om dan maar vast een week eerder op consult te komen. Vandaar dat Marcella en ik gisteren alweer naar UMC Utrecht zijn geweest. In eerste instantie gaan we de Endoxan verhogen naar 100 mg per dag, eerst kijken of dat werkt, en anders op zoek naar een alternatief. Ik ben blij dat we op deze manier snel kunnen inspelen op de ontwikkeling, maar het is allemaal niet om erg vrolijk van te worden. Dus genoeg daarover, volgende week krijg ik nog te horen hoe de bloeduitslagen zijn, want natuurlijk is er gisteren meteen weer bloed afgenomen, en over 4 weken weer naar Utrecht. Afwachten en het beste ervan hopen.

Omdat Marcella en ik nu eenmaal erg gehecht zijn aan onze oude studiestad zijn we na het consult de stad Utrecht maar weer eens ingegaan. We hebben nu een museumjaarkaart en hadden voor vandaag het Museum voor hedendaagse Aboriginal kunst uitgezocht. Een leuk en niet te groot museum die ons even aan de andere kant van de wereld bracht, bij een volkje dat zo 60.000 jaar geleden Australië had ontdekt en daar al die tijd in de zon heeft mogen zitten terwijl hier de mensen met Neanderthalers vreeën en de ijstijden moesten overleven. Kortom, echt even heel wat anders. zeker de moeite waard. Klikken op de onderstaande collage brengt je -een collage bij elkaar geplakte foto's van de website van het museum en een pakkend didgeridoo deuntje van "Outback" gevonden op internet-  geheel voor mijn rekening misschien wel even in de droomtijd (geluid aanzetten).

Wij zijn daarna nog "effe naar de Zaak" geweest, een café waar Marcella en ik in onze studietijd nog weleens kwamen. Enigszins misplaatst met een tasje uit een keukenspullenwinkel tussen een duidelijk jongere generatie voelden we ons toch weer even helemaal thuis in de zaak, goede cappuccino.
Genoeg reclame, daarna dus terug naar huis en nu aan de verhoogde dosis medicatie.

Dat was het.

Groetjes,
Laurens