Zo, de kop is eraf. Afgelopen donderdag mijn 2e dosis Velcade (Bortezomib) gehad. Tot nu toe valt het mee. Weinig bijverschijnselen. De neuropathie lijkt langzaam wel een beetje terug te komen, maar goed.
Vorige week, ongeveer een week na mijn eerste dosis kreeg ik het gevoel dat het medicijn wel zijn werk doet.
Ergens heb ik het gevoel dat ik opmerk dat er wat veranderd, zoals ik na de zomer het gevoel had dat de ziekte terug was, dat er weer tumoractiviteit was, zo kreeg ik nu het gevoel dat de tumoractiviteit aan het verminderen was. Misschien is de wens vader van de gedachte, maar het geeft wel goede moed.
Alleen de pijn in mijn heupen is nog steeds niet minder. Ik weet niet hoe dat voor anderen is, maar soms is het moeilijk om de vinger op de zere plek te leggen, telkens is het weer anders. Daardoor lijkt het soms voor mezelf ook minder geloofwaardig maar als ik me dan weer even buk of hurk om iets van de grond te pakken, dan weet ik weer genoeg. Ik denk dat, ook als de tumoren helemaal tot rust zijn gekomen, het nog een hele tijd duurt voor het bot hersteld zal zijn. Dus ik moet er mee verder.
Nou ja, genoeg geklaagd, ik lees me suf, en hoe meer ik lees hoe meer ik realiseer wat ik allemaal nog niet heb gelezen. Maar in combinatie met de filosofiecursus die ik nu volg vind ik het wel heel boeiend, het houd me niet alleen van de straat, maar ik steek er ook nog wat van op volgens mij.
Verder heeft Ilse het druk met een toetsweek van school, ze doet eindexamen. Marcella is ziek thuis, griep of verkoudheid, dus we verzorgen elkaar een beetje.
Over 2 weken weer een dosis, en dan ook een eerste controle van het resultaat aan de hand van bloedonderzoek, ik ben benieuwd.
Groet,
Laurens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten